Het lichaam en geestmechanisme heeft steeds de neiging om zich van gevoelens van lijden en pijn af te keren. Dit is een subtiel en meestal onbewust patroon. Het belangrijkste leerproces in het leven is om juist naar deze gevoelens toe te gaan en er mee te zijn zonder er iets aan te veranderen. De hechting aan de voorkeur van genot boven pijn verdwijnt en er ontstaat een ‘zijn’. Het steeds subtieler worden van de ervaring in ‘zijn’ leidt uiteindelijk naar de ondefinieerbare kracht van ‘zelfrealisatie’.
Een techniek die hiervoor uitermate geschikt is heet focussen. Focussen is een ontdekking van psychotherapeut Eugene Gendlin. Hij heeft met zijn collega’s duizenden therapie opnames geluisterd met de onderzoeksvraag; hoe komt het dat sommige mensen wel iets hebben aan gesprekstherapie en anderen niet? Wat ze vonden is dat mensen die tijdens het praten een lichamelijke reflectie maakten beter in staat waren tot zelfreflectie. Zelfreflectie leidt naar inzicht, bewustzijn en ruimte. Het proces van lichamelijk reflecteren hebben ze in eenvoudige stappen geknipt en focussen genoemd. In zijn eenvoud heeft het oneindige moeilijkheden, omdat het simpelweg het lichaam en de geest volgt.
Mijn ervaring is dat het leren zijn met ‘wat is’ leidt naar vrijheid. Dit vergt wel een enorme overgave, concentratie en kracht. De bevrijding ligt in uiteindelijk in een houding en niet in (de verandering van) de inhoud.
Het is in mijn ervaring steeds hetzelfde proces wat mensen naar bevrijding brengt: met aandacht naar het lijden toe, dit fysiek en psychisch exploreren, het zich laten ontvouwen en de sensatie van lijden lost op in heldere aanwezigheid. Het eindigt altijd in stilte en ontspanning.
Lijden en geluk zijn onmiddellijk met elkaar verbonden. Door het lijden te verwelkomen ontstaat geluk. Het subtiele lijden kun je ook zien als een innerlijke roep naar ontwaking en zelfherinnering.
Dit is intellectueel te begrijpen, maar in de ervaring is het echt! Ik nodig je uit dit mechanisme te ervaren. In de voortdurende verwerkelijking van het lichamelijke lijden en het geluk raken deze twee onderwerpen steeds meer naar de achtergrond. De hechting aan voorkeuren lost op en maakt plaats voor eenvoudige aanwezigheid. Het begin en einde van alles. De deur naar het absolute. De onkenbare kennendheid. God.
Dit is geen gewoon boek. Dit gaat al je aandacht vergen. Of je stopt met lezen.