In de realisatie van het feit ik-ben-bewustzijn verloopt het leven heel gewoon. Ondanks dat ik ´mijn´ lichaam, ´mijn´ vrouw, ´mijn´ kinderen, ´mijn´ huis, ´mijn´ werk, etc. onderhoud zie ik al deze dingen niet als van mezelf. Ik ken de wetten van het dagelijkse leven. Als ik vreemd ga krijg ik problemen in mijn huwelijk, als ik niet naar mijn werk ga word ik vroeg of laat ontslagen, als ik het lichaam niet onderhoud is er geen gezonde geest en wordt zelfrealisatie lastig. Zelfrealisatie regelt het dagelijkse leven vanzelf.
Kun je jevoorstellen dat je jezelf kan ervaren als bewustzijn? Het is zo subtiel dat je het verschil nauwelijks merkt. Wat je merkt is dat emotionele commoties uitblijven. Er is een serene gelijkmoedigheid waarin alles plaatsvindt. De lading verdwijnt. Je kunt heel goed leven zonder een identificatie met een persoonlijkheid en het idee van ´mijn´.
Het weten en ervaren dat ik-bewustzijn-ben geeft een voortdurend bevredigde volheid in het lichaam. Er is geen duurzamer en gelijkmatiger genot als dat.
Het moment dat er identificatie plaatsvindt met het lichaam ontstaan er allerlei problemen rondom bezit, relaties, genot nastreven en pijn vermijden. Zelfs deze toestand is makkelijk te dragen, omdat de kennendheid ik-ben-bewustzijn er altijd is. De aandacht verandert voortdurend van focus en daarmee het perspectief van het waarnemen. Dat is alles.
Zelfrealisatie is niet meer of minder dan een mogelijkheid om jezelf vanuit een ander perspectief waar te nemen. Het kan verwarrend zijn, omdat er een ´ik´ blijft. Het ´ik´ vanuit een identificatie met het lichaam is alleen net iets anders dan het ´ik´ beleven als bewustzijn. Het verwarrende is daarbij ook nog eens dat zelfrealisatie alleen mogelijk is door het lichaam.
De enige manier om dit te gaan ervaren is jezelf te realiseren als bewustzijn. Daarvoor is het nodig om een sterk verlangen te hebben om jezelf te realiseren. Elk ander verlangen staat het verlangen om je Zelf te realiseren in de weg. En het verlangen om je Zelf te realiseren is er of is er niet. Je hoeft er geen moeite voor te doen. Het is een intens fysiek verlangen. Het is niet het willen vanuit het denken om van je pijn af te komen. Dat is meer een vorm van pijn vermijding en dat blijft maar ronddraaien in het denken. Deze manier van verlangen zet geen werkelijke actie om jezelf te realiseren in gang.
Het verlangen om jezelf te realiseren overkomt je. Wanneer het er niet is, maak je dan niet druk. Leef je leven zo goed als je kan.
Wat ik voor je kan doen is je aandacht gefocust houden wanneer dat verlangen er is en je hier en daar wijzen op identificaties met het lichaam, zodat het steeds losser wordt. Dit is een tijdelijk samenzijn, totdat je innerlijke weten het overneemt. Dan is de leraar van buiten niet meer nodig.