Het lijden ontstaat in het vergeten ´wat je bent´. ´Wat je bent´ is absoluut en voorbij de ervaring. Dit lijkt vaag en esoterisch, maar dat is het niet. Zelfrealisatie is echt.
Het vergeten ´wat je bent´ gebeurt de hele dag. In allerlei dagelijkse handelingen van werk en gezin is er identificatie met lichaam en geest. In dit gebied ontstaat er steeds weer lijden, weerstand en pijn. Daartegenover ook vreugde, passie en genot. Toch zijn deze emoties niet het ultieme geluk. Het ultieme geluk is ´weten wat je bent´ en hier steeds weer in terugkeren. Het ultieme geluk heeft niets met emoties te maken. het ´weten wat je bent´ kan bijeffecten hebben zoals genieten van niets met uitlopers heeft naar extase, maar dat zijn bijzaken.
Aanvaard het feit dat een groot deel van de dag bestaat uit lijden en geef de hechting aan de voorkeur voor genot boven pijn op. Dat is de eerste stap naar ´wat je bent´. Vergeet je persoonlijkheid met al zijn meningen, voorkeuren en kennis. Dan ben je de conceptloze aanwezigheid (ik ben). Dit is de deur naar Zelfrealisatie. Je zult er geen spijt van hebben.
Het werken aan een perfecte persoon kan een hulpmiddel zijn om tot de realisatie te komen dat het ultieme geluk niet in een handeling is te vinden. De perfecte persoon bestaat niet. Alle intenties zijn tijdelijk werkzaam, totdat je realiseert dat perfectie onhaalbaar is in de dimensie van tijd en ruimte. Het is niet verkeerd om een goed mens te worden en daar je leven aan te werken. Dat gebeurt vanzelf in de ontwikkeling van de persoonlijkheid. Het ´weten wat je bent´ brengt je in contact met de onzelfzuchtigheid van bewustzijn. Je wordt opgenomen in het geheel. Dit is volkomen natuurlijk en gewoon. En tegelijk bijzonder. Ken je doel! je kunt je doel leren kennen door te studeren en diep in jezelf te ervaren wat waarheid is.
Het maakt echt niet uit of je een leuk zinnig leven hebt of een ongelukkig leven. Ga voorbij aan deze emoties en perceptie.
Zoek uit wat je werkelijk bent!