Zingeving is relevantie zoeken in de verbindingen met jezelf, anderen, de natuur en het oneindige universum om zo goed als mogelijk te overleven. Zingeving bestaat een voortdurend aanpassen en transformeren. Dit zijn complexe ontwikkelingen waardoor mensen een houvast zoeken in religies, nationalisme, stammen, filosofische stromingen, politieke partijen en andere groepen met een zingevend verhaal. Deze verhalen bestaan uit (archetypische) patronen die voortkomen uit duizenden jaren levenservaring. De mensen en het universum wordt steeds complexer en om te groeien heb je transformatieve ervaringen nodig. Een transformatieve ervaring weekt de nauwe focus los en herprogrammeert alles even op nul. Van daaruit kunen patronen zich opnieuw met elkaar verhouden, integreren en weer iets beters opbouwen. Deze drang naar transformatie zit diep in onze mensheid besloten.
Veel van dit soort zingevingsgroepen en hun verhalen verliezen hun invloed, omdat ze niet meer de juiste relevantie aangeven. Ze zijn niet meegeroeit met de ontwikkeling van de mensheid. Naar wie wenden we ons tegenwoordig als burger in een existentiele crisis? Dat is vooral de wetenschap, politiek en ons werk. Hebben de wetenschap, politiek en bedrijven wel genoeg existentiele wijsheid op dit moment?
Wetenschap.
Wetenschap probeert objectieve verhalen te leveren over leven. Hoe slim de wetenschap ook is het heeft geen sluitende uitleg voor dingen zoals bewustzijn en het universum. Het heeft een sterk logisch karakter waardoor het gevoelsmatige en transcenderende aspect missen.
Politiek.
Wat ik nu zie is dat er veel aandacht gaat naar identiteitspolitiek. Het jezelf identificeren met een partij en dat verdedigen. Het probleem daarbij op dit moment is is dat er niet meer echt naar elkaars standpunten geluisterd wordt. Het is een vechten en verharden. Alsof mensen de kunst van het discussieren en samen oplossingen zoeken langzaam verliezen.
Al die protesten van dit moment zijn gericht naar de politiek. Is de politieke arena klaar voor een werkelijke verandering. Ik hoorde laatst Elon Musk zeggen dat het in de westerse politiek ontbreekt aan mensen met technische kennis en visie. Dat dit gebrek aan kennis bepaalde technologische oplossingen vertraagt. Hoe is dat op het gebied van existentiele groei? Dat is ook niet in politieke leiders terug te vinden. Dus de mensen naar wie wij kijken voor oplossingen zijn niet capabel. Wat kunnen we doen?
Werk.
Daar is de kern succesdenken, competitie en geld. Wanneer er iets van zingeving is dan is het in de marge. Het mag niet te diep gaan, want dan kunnen mensen wel eens pijn krijgen en daarvoor komen ze niet. Zolang zingeving meer geld opbrengt is het goed.
Hoe kan hier frisse lucht in komen?
We hebben nieuwe vormen van wetenschap, politiek en bedrijfsvoering nodig die ons verlangen naar zingeving bevredigen. Aan wie stel jij jouw existientiele vragen? Wat is wijsheid? Antwoorden zijn complex en elke discipline bevat iets van de oplossing. Niemand heeft het voor honderd procent fout. De kosmos en de evolutie zijn eindeloos ongrijpbaar. Om te beginnen zullen politiek en wetenschap meer met elkaar vermengd moeten worden. Dit doet me ineens denken aan de visie van het Venusproject. Het is een documentaire uit 2013 en nog steeds actueel. Het is een voorbeeld van een visie waarin wetenschap en politiek samen kunnen gaan. We blijven zitten met de beperktheid van de mens. Een goede leider is iemand die zijn of haar focus heeft op een betere toekomst. Een goede leider heeft een efficiente balans tussen macht (verwezenlijken van doelen) en liefde (het verbinden van verschillen). Macht zonder liefde is roekeloos en verkeerd. Liefde zonder macht is apathisch en sentimenteel.
De eerste stap is dat leiders werkelijk met elkaar in gesprek gaan en luisteren naar elkaars waarheid
En waar zetten we dan transformatieve ervaringen zoals Zelfrealisatie neer in dit plaatje? Ik heb het idee dat de kennis en ervaring van Zelfrealisatie nog steeds te weinig is doorgesijpeld in de maatschappij. De meeste vormen van spiritualiteit zijn van het type liefde zonder macht. Alles is zoals het is, etc. De hedendaagse spiritualiteit staat nog wat te ver van de werkvloer af. Ik zie een enorme potentie voor moderne spiritualiteit zonder religie. Werkvormen die zelfrealisatie, meditatie, therapie, coaching en gespreksvoering op een heldere manier combineren.