De uitgangspunten van zelfrealisatie zijn;
1.je bent al wat je bent
2.het is hier en nu (onmiddellijk)
3.het is (alleen) door jou te realiseren
4.het is niet met het denken, voelen of ervaren te realiseren
In grote lijnen verloopt het proces van zelfrealisatie zo;
1.er is een gevoel van lijden (een te kort, minderwaardigheid, zinloosheid, leegheid, langdurig onvervuld verlangen, hulpeloosheid, eenzaamheid)
2.er ontstaat een zoektocht (lichaamswerk, reizen, lezen, leraren, etc.)
3.in de zoektocht en overgave ontstaat het kerninzicht ‘zijn met wat is’
4.door te ‘zijn met wat is’ stopt op een gegeven moment het zoeken en is er alleen ‘zijn’
5.in de verfijning van ‘zijn’ (ik ben) gebeurt zelfrealisatie
6.een oneindige verdieping in overgave….
Tip van de dag.
Houdt de (de activiteit van) zelfherinnering net genoeg in de aandacht, zodat je tijdens het dagelijkse leven voortdurend weet ´wat je bent´.
Ik zal je vertellen hoe de goeroe van mijn goeroe stierf. Nadat hij bekend had gemaakt dat zijn einde nabij was, hield hij op met eten zonder iets aan zijn dagelijkse activiteiten te veranderen. Op de elfde dag, tijdens het gemeenschappelijke zingen, zong hij mee en klapte, zoals hier gebruikelijk is, luid in zijn handen, en toen was hij plotseling dood! Net zo, tussen twee bewegingen in, als een kaars die wordt uitgeblazen. Iedereen sterft zoals hij leeft. Ik ben niet bang voor de dood, omdat ik niet bang ben voor het leven. Ik leef een gelukkig leven en daarom zal mijn sterven ook gelukkig zijn. Alles hangt af van hoe je het bekijkt.