Wat wordt het?
In Noord Spanje (La Garrotxa), twee uur rijden van Barcelona, is een plek beschikbaar om samen te bouwen aan een centrum waar we het menselijke potentieel vieren, onderzoeken en realiseren. Het ligt in een natuurgebied in de Pyreneeën en is ongeveer 40 hectare groot. De eerste stap is het afbouwen van de boerderij op het land. De boerderij wordt het centrum voor allerlei activiteiten.

Wat kan nu al?
1.Op dit moment is er ruimte voor visionquests, ceremonies en andere activiteiten waar bij de natuur een grote rol speelt. Er is een buitenkeuken, een grote tipi en plek voor tenten.

2. Met een passende ploeg mensen willen we de plek naar een volgende stap brengen. We zoeken (vak) mensen (met eigen gereedschap) die met ons in het voorjaar 2022 mee willen bouwen aan het centrum. Wanneer je eerder wil komen stuur me een mail.

Meehelpen aan de tuin en bosbeheer
Hout voor houtkachels zagen
Voedselbos creëren

Afmaken van/verbouw huis
Ramen en kozijnen maken en plaatsen
Deuren en vloeren
Plaatsen en aansluiten van houtkachels
Leem stucken en afwerken muren

Heb je interesse om in september 2022 een paar weken midden in de rauwe natuur te bouwen en te sjouwen?

Je krijgt maaltijden en kampeerplek.

Schets van de plek in de zomer 2021.
In de Spaanse Pyreneeën hebben we kennisgemaakt met de kracht van de natuur. We sliepen op een plek zonder elektriciteit, luxe sanitair, geen wifi en drink water. De temperatuur was tussen 11.00 en 18.00 heet, waardoor we veel in de schaduw konden hingen. Er ontstond een familie achtig gebeuren. Wat me opviel is dat er een op overlevingsgerichte cultuur heerst. Het land op nummer een, de teamspirit van de mensen op twee en daarna de persoonlijke behoeftes. In die volgorde wordt het leven op een dergelijke plek geregeld.

Er is geen cultuur van leunen op de ander. Iedereen zorgt voor zijn eigen basis behoeftes en omdat er niets zo maar voor het oprapen ligt is delen niet perse de norm. Wanneer je bij iemand op bezoek komt zorg je er bijvoorbeeld voor dat je zelf water en voeding bij je hebt. Mocht er overvloed zijn dan kan er altijd iets gedeeld worden.

Het heeft me bewust gemaakt van mijn verantwoordelijkheid om er niet zo maar vanuit te gaan dat anderen voor me zorgen en dat ik alles met een pinpasje kan regelen. Wanneer er geen winkels in de buurt zijn en je moet een uur over hobbels en kuilen rijden naar een winkel worden de prioriteiten anders. Ik merkte dat ik steeds minder behoefte kreeg aan luxe en zelfs aan basisbehoeftes zoals douchen en eten. Een beetje water drinken en in de schaduw zitten ervaarde ik als luxe. De dag kreeg iets tijdloos en verbinding met de natuur en anderen wisselde elkaar af.