Er zijn twee staten van functioneren;
– Liefde
– Angst
De staat van liefde komt in de overgave aan de eenvoud van aanwezigheid. De ervaring dat je er bent. In deze staat weet je ‘wat je bent’ en hoef je nergens heen, niets te hebben en niets te doen om vervuld te raken. Deze staat is vervuld van zichzelf. Het is onpersoonlijk, tijdloos, ondefinieerbaar en conceptloos. Aanwezigheid, ik ben. Vanuit deze staat is het leven licht en flexibel.
De staat van angst begint met de identificatie van ‘wat je bent’ met de overlevingsdrift van het lichaam. In de ervaring van aanwezigheid komt een gevoel van afhankelijkheid en machteloosheid. Het lichaam is afhankelijk van de wereld voor voeding. Er ontstaat een heftig verlangen om geliefd, erkent, gehoord en gezien te willen worden. Deze behoefte kan alleen vervuld worden door jezelf en mensen die in liefde leven. Dit zijn er weinig en deze diepe lichamelijke verlangens worden dus niet vervuld. Er ontstaat een chronisch emotioneel te kort en allerlei gedrag om de pijn van de angst niet te voelen.
Dit is de wereld van verslaving en verwarring.
Het goede nieuws is dat je in de staat van angst eenvoudig naar de staat van liefde kunt komen. Door de pijn en angst te voelen komt de ervaring van aanwezigheid en liefde vanzelf naar de voorgrond. Wat je nodig hebt is tien minuten van je tijd. Dit proces van stoppen, voelen en aanwezig zijn is zelfherinnering. Zelfherinnering is de hoogste spirituele non-oefening die er bestaat. Het is een totaal niets doen. Een zijn met wat er is. Een niet meer vluchten voor dit moment. Een stoppen met zoeken.
Dit leidt naar het absolute inzicht. De bron van alles.