Elke ervaring van een onvervulde relatie komt voort uit het vergeten van jezelf.
Stel je voor dat je steeds je eigen compleetheid en eenheid ervaart en de ander ook. Dan is er geen of nauwelijks projectie meer. Een projectie is bijvoorbeeld; ik heb jou nodig voor mijn veiligheid, geluk of genot. Op het moment dat er toch een projectie ontstaat wordt deze gezien als onwetendheid en terug genomen.
Wanneer je onwetendheid herkent is het vrij.
Gaat de projectie door dan is de kans groot dat de ander vanuit compleetheid reageert. Er is geen basis meer voor drama. Een ieder volgt zijn of haar eigen conditioneringen en wordt door de ander werkelijk gezien en gesteund. Het kan zijn dat de twee conditioneringen niet bij elkaar passen en je in compleetheid uit elkaar gaat.
De compleetheid is niet uit de relatie zelf te halen. De focus in de relatie ligt niet op elkaar, maar op Zelfrealisatie.
Een relatie vanuit compleetheid leidt naar wederzijdse dienstbaarheid, omdat de innerlijke onvervulde behoefte structuren ontbreken of worden doorzien. Er is innerlijke vervulling, stilte en vreugde die voortkomt uit de kennendheid van wat je bent en van daar uit is het samenzijn eenvoudig. Een geschenk.
Wanneer je niets nodig hebt uit het moment wat zich aan je voordoet kun je volledig dienstbaar zijn.
Je volgt je diepste waarheid en daarin sluit je op dat moment aan bij de behoefte en verlangens van de ander of niet. Steeds weer omgaan met het feit dat jij en de ander elkaar niet gelukkig hoeven te maken. Mocht jezelf ervaren iets nodig te hebben van dit moment of de ander kun je dit kenbaar maken en/of onderzoeken.
Jezelf helemaal geven zonder strategie of iets terug te verwachten (Karma Yoga). Dit kan alleen wanneer er een sterk gevoel van eigenheid en compleetheid is. Vanuit eigenheid ga je niet over je grenzen en put je jezelf niet uit. Vanuit eigenheid ga je ook niet over andermans grenzen. Deze eigenheid in contact met de ander brengen zal steeds weer alle conditioneringen over het leven en de relatie op scherp stellen. Er bestaat geen comfort zone.
Ik voel een zoet gemis en het verlangen om bij haar te zijn. Het gemis en verlangen komen meerdere keren per dag op. Ik herken het als een patroon. Ik omarm het en laat het los, waardoor de aandacht zich verplaatst naar dit moment en ik mezelf herken als bewustzijn. In dit besef komen ervaringen van innerlijke kracht, intense aanwezigheid en liefde vrij. Alles is compleet en sereen. Het ervaren is fris en ik weet niet waar het leven mij heen brengt. Ze belt na twee weken uit het niets op. Ik ontmoet haar en alles vloeit vanzelf . We zijn volledig afgestemd. Ze lijkt terughoudend, maar ik voel haar liefde door me heen dringen. Ik ben er helemaal bij. Dan creëert de geest weer een fantasie of een verwachting. Ik zie de beweging, voel de verkramping en alles is weer vrij. Ik ben, met haar. Ik ben, zonder haar. Het maakt niet uit. We zijn vrij van elkaar, met elkaar, als bewustzijn.
Een relatie vanuit compleetheid heeft nog steeds twee personen met een bepaalde conditionering. De conditionering staat alleen niet op de voorgrond en kan in openheid worden gedeeld met de ander. Er ontstaat een dans.