Ik ben het absolute.
De paradox van geestelijke vrijheid is dat patronen en stilte tegelijkertijd bestaan. Het enige probleem dat er is is dat het denken een probleem maakt van een patroon wat er in een moment speelt. Een patroon heeft altijd een gevoel van ‘ik ben iemand’ in zich. Een beetje dieper ligt de onpersoonlijke en eeuwige stilte. Deze stilte is elk moment toegankelijk. Het ligt er maar aan waar jouw aandacht is. De aandacht verplaatst zich van nature tussen deze twee polen. Het kan zich zelfs van beiden tegelijkertijd bewust zijn.
Op het moment dat er een hechting aan een voorkeur is ontstaat er weerstand. De weerstand wordt voelbaar door een lichamelijke verkramping, een gevoel van druk. Er is ineens een tekort aan tijd en het moment is niet okay. Er ontstaat een houding van wachten op een beter moment.
Er is nu een gevoel dat er een probleem is wat opgelost moet worden. De aandacht raakt op de toekomst gericht en het denken gaat helpen met het vinden van een oplossing. Denken heeft voornaamste als functie ‘problemen opsporen en oplossen’. De problemen liggen meestal op de gebieden; liefde, veiligheid en overleven. Dus het gaat over relaties, werk, geld en dat soort dingen.
De staat van zijn, de houding is nu, ik heb een probleem en ik wil dit niet. Het gevolg van deze weerstand is projectie, schaamte of schuld. En zo blijft het cirkeltje van de persoon bestaan. Alleen door dit patroon niet te doorzien blijft het bestaan. Het werkt onbewust in je systeem. Ga maar na, niemand wil zichzelf bewust laten lijden. Het gevoel van lijden is; ik heb wat ik niet wil en ik heb niet wat ik we wil. Er is een voortdurend gevoel van tekort en het denken gaat nu aangeven wat de mogelijke oplossing is (meer geld, meer liefde, verlichting, etc). Er ontstaat een voortdurend streven naar een ideaalbeeld. Dit streven naar meer maakt uiteindelijk alles kapot (de aarde, relaties, het lichaam, etc.).
Dit is toch ‘geniaal’; een minuscuul innerlijk patroontje maakt de hele wereld kapot. De werkelijke oplossing ligt bij de vraag; hoe kan ik genieten in elke ervaring? Genieten is een lichamelijke bezigheid. De oplossing is stoppen met het hechten aan een voorkeur, vertragen en het lichaam voelen.
Anders gezegd; blijf bij het gevoelsidee ‘ik ben’ of ‘aanwezigheid’. Wat er gebeurt is dat de innerlijke houding verandert. De aandacht richt zichzelf op het ervaren en zakt dieper en dieper in de eenvoud van aanwezigheid, terwijl allerlei patronen en de wereld door bewegen. Het lichaam gaat vanzelf genieten onafhankelijk van hoe de situatie is.
De buitenwereld is een ervaring in jouw lichaam. Dit geeft een enorme verantwoordelijkheid, want jij bent nu de enige die bepaalt hoe een ervaring ervaren wordt. Open aanwezigheid is een houding waarin elke ervaring in zachtheid en openheid ontvangen wordt en er tegelijk een volledige aanwezigheid is die de liefde teruggeeft aan de ervaring. Er zit een ontvangen en geven in.