Er is een doener, maar jij bent het niet.
Het besef.
Ik ben bewustzijn (parabrahman) en heb niets nodig. Ik hoef niet verlicht te worden, niet geheeld te worden en er is geen genot nastreven en pijn vermijden. Ik ben onveranderlijk compleet en aanwezig.
Het probleem.
Deze realisatie heeft invloed op de persoon die bestaat uit bewustzijn, conditionering, lichaam, denken en voelen (jiva). Door mezelf als bewustzijn te ervaren ontstaan er in het lichaam gevoelservaringen zoals liefde, helderheid, briljantie, vreugde, intelligentie, sereniteit, creativiteit, kracht, voeding, etc. zonder reden.
Het psychologische zelf is altijd gebaseerd op een te kort en een zoeken naar compleetheid. Dit psychologische zelf is opgebouwd uit ervaringen uit je jeugd. Als kind ben je afhankelijk van je opvoeders en is er een voortdurend nastreven van genot en een vermijden van pijn om te overleven. Je zoekt steun en hechting bij je opvoeders waar je volledig afhankelijk van bent. Deze behoeftes worden niet volledig bevredigd, omdat er steeds weer nieuwe behoeftes ontstaan. Er komt geen einde aan de cyclus van te kort en bevrediging. Dit wordt de normale perceptie van het leven geïdentificeerd met het lichaam. De voortdurende behoeftigheid vormt een kern van te kort en inadequatie in het psychologische zelf. Totdat dit mechanisme wordt doorzien gaat het door.
Het enige wat echt helpt om hieruit te komen is jezelf steeds weer realiseren als bewustzijn. Zelfherinnering.
Wat kan ik doen?
De overgang van een inadequaat zelfbeeld naar een beleving van compleetheid gaat met horten en stoten en een hoop gestuntel. In deze periode is het belangrijk om de hechting aan een voorkeur los te laten. Wanneer dat gebeurt is er niet meer dan een vergeten en herinneren van wat je bent; Bewustzijn. Wanneer je steeds kiest voor de handeling die de minste emotionele commotie op de langere termijn geeft kan de aandacht als Bewustzijn rusten.
Materie verzamelen, streven naar macht, status, sex, relaties, geweld zijn voorbeelden van handelingen die onrust veroorzaken. Het niet volgen of aanvaarden van je persoonlijke conditionering, de wetten van de maatschappij , de wetten van de natuur tegenwerken en luiheid in zelfonderzoek zijn ook factoren die emotionele onrust creëren in het leven.
Volg alle conditioneringen (vasana’s, dharma en karma) en blijf met een vriendelijke aandacht bij elke ervaring. Zie alles als een geschenk van de kracht van de manifestatie (isvara, maya) en geef alles steeds weer terug aan deze scheppende kracht. De pijn, het genot, de gedachtes, de emoties, de bijzondere capaciteiten, de successen, de mislukkingen, de eenheidservaringen, de kundalinie ervaringen, de frustratie, het idee dat er nog iets moet gebeuren,….. Leg alles aan de voeten van de leraar of het bestaan. Er is niets van jou of voor jou.
Gaat er dan iets bijzonders gebeuren?
Nee. Geen lichtflitsen of vuurwerk. Het totaal loslaten van de controle en daarmee het gevoelsidee van ik ben de doener ontspant je hele wezen tot het eenvoudige besef ik ben Bewustzijn. Je wordt een niet opvallend meebewegend grenzeloos figuur. Blij en krachtig zonder reden.