Wie ben ik?
Ik is voor mij een ongrijpbaar begrip. Ik beleef mijzelf als ruimte (IK) en als Ferry (ik). Ik ervaar alles dan ook steeds vanuit verschillende perspectieven. Ik kan helemaal geabsorbeerd zijn door gevoelens en gedachtes rondom mijn lichaam, relatie of werk. Daarnaast beleef ik mezelf steeds als de ruimte waarin dit allemaal plaatsvindt. Doordat mijn beleving van identiteit grotendeels uit ruimte bestaat kan alles van de persoon en de wereld er zijn. Alle gevoelens en gedachtes.
Ik voel net als iedereen de hele dag een achtbaan van emoties; verliefdheid, weerstand, ontspanning, spanning, pijn, genieten, verlangen, irritatie, non duale ervaringen, etc. De hele dag is een stroom van ervaren. Er zijn voorkeuren voor plezierige gevoelens en gedachtes. Er is geen hechting aan die voorkeuren, omdat ik weet dat ik dat iets ben wat daaraan voorbij is.
Dit besef brengt paradoxaal een scherp aanwezige persoonlijke uitdrukkingsvorm. Alles mag er zijn.
Ik ga om met mensen die sterk geïdentificeerd zijn met hun gevoelens en gedachtes en ik ga om met mensen die daar niet of minder mee geïdentificeerd mee zijn. Ik pas me vanzelf aan. Daar hoef ik niets voor te doen. Er is geen vaste vorm. Door anderen word ik vaak ervaren als ongrijpbaar. Wat ik ook vaak terugkrijg is rustig, krachtig en open. Mensen hebben het gevoel er te mogen zijn in mijn aanwezigheid. Dat komt, omdat ik niets in mezelf afwijs en daarmee niets in de ander afwijs.
Er is steeds een afweging of dans van alles laten zijn en te voorschijn komen. Pas wanneer de innerlijke impuls sterk genoeg is kom ik in actie. Dat gaat vanzelf. Ik herken ook periodes van voorbereiding, verwerking en afsluiten.
Mijn totale ervaring is niet goed te beschrijven, omdat het zo uiteenlopend en wisselend is. Ik laat mezelf sturen door wat er opkomt. Ik weet niet waar het vandaan komt en waar het heen gaat. Het is een voortdurend verdwaald zijn vanuit een heldere positie. Een steeds weer duidelijk worden van richting en situatie.
De laatste weken ben ik bijvoorbeeld verliefd. Er zijn gevoelens van dankbaarheid voor deze situatie, verlangen om steeds bij haar te zijn, genieten van sex en intimiteit, angst om afgewezen of verlaten te worden, opbouwen van vertrouwen, onzekerheid over mijn lichaam, etc. Ik merk een deels bewuste en deels onbewuste beweging op van afstemmen, aanpassen en mezelf zijn. Spelen met grenzen en patronen.
Wat het vrij en speels maakt is dat ik weet wat ik ben en daar de hele tijd op terugval; stilte, alleen zijn, de aanwezigheid zonder reden en bedoeling. Vanuit deze basis van niet weten, niet doen, geen verwachting is elk moment een bouwsteen van een zich ontvouwende situatie. Mijn persoonlijke plek als Ferry in dit geheel is steeds weer een co-creatie aangaan door expressie te geven aan lichaam, denk en voel impulsen; een woord, een gebaar een beweging. Zo kom ik steeds weer tot leven.
Eenvoudig. Enkelvoudig.