Gisteren zat ik in een zweethut.
De werkelijke kracht dringt meestal door tijdens een superinspanning. Dit is een lichamelijke en/of geestelijke inspanning waarbij je onder stress niet reageert op de innerlijke mechanische reacties. De concentratie gaat naar het gewaarzijn. In het doorvoelen van de oppervlakkige lagen van angst en pijn breekt het gewaarzijn door in zichzelf.
Door fysieke weerstanden te doorvoelen tot aan het ondraaglijke toe ontstaat er een lichamelijke overgave waarin uiteindelijk een onverwoestbare, ondefinieerbare en transparante kracht zich kan openbaren. De vrijkomende kracht zul je eerst als een gebeurtenis zien en wanneer het vaker komt zul je ervaren dat dat jij die kracht bent. Er vindt een identiteitsverandering plaats. Het is niet ‘jij die een ervaring van kracht’ ervaart, het is ‘kracht die een persoonlijke beleving’ ervaart.
In het dagelijkse leven zijn beide identiteiten/percepties voortdurend aanwezig. Ze veranderen qua vorm en worden volledig flexibel, Jij bent onpersoonlijke essentie en unieke persoonlijke essentie. De kern is twijfelloos heldere ‘kennendheid’.
Deze kracht heeft allerlei essentiële vormen zoals; zachte versmeltende liefde, wil, helderheid, sereniteit en dat soort substanties. Ze zijn allemaal werkelijk te ervaren en hebben tegelijk iets ongrijpbaars. Dit ervaren als jezelf maakt het leven een moeiteloos mysterie.