Levend vanuit Inquiry/Focusing ervaar ik dat symbolen zoals taal, kleuren, geluiden, beweging en beelden impliciet aanwezig zijn in het lichaam. Elk persoon heeft een uniek verhaal in zich wat tot uiting wil komen en wil blijven groeien.
Door bij de gevoelde betekenis te blijven komt deze unieke taal vanzelf in het bewustzijn. Stapje voor stapje. Het innerlijk verschijnen en vooral het naar buiten brengen door te verwoorden brengt het systeem naar een volgende stap. Er is een essentiele uitwisseling met de omgeving nodig om verder te gaan.
Dit proces zou ik innerlijke leiding noemen. De beoefening van spreken en schrijven zijn voor mij dan ook belangrijk. Dit is overigens ook belangrijk als vormer en beschermer van menselijke waarden in onze cultuur. Het mijzelf uitspreken in de publieke sfeer is iets wat mijzelf en de cultuur vormt.
Het lichaam, denken en voelen is voortdurend in verbinding met de omgeving/universum. Dus waar begin ik en waar hou ik op? Of wie ben ik? Zo ervaar ik mijzelf in elke omstandigheid en bij iedereen anders. Ik ben voortdurend in samenstelling met de omgeving.
Altijd in proces vanuit iets dat onbewegelijk is. Dit onbewegelijke is echter (ook) kenbaar als mijzelf
Met andere woorden. Het lichaam is als een grote snaar. Door opvoeding en gebeurtenissen worden spieren aangespannen. En die spanning is te vertalen naar symbolen (woorden, beelden, geluiden en bewegingen). Vandaar dat therapie, dansen, schrijven, spreken, etcz o belangrijk zijn in onze wereld.
Inmiddels is algemeen bekend dat trauma in de spieren wordt vastgezet en dat het ontspannen van die spieren het proces is van heling/autonoom worden. Het doel van elke therapie is het kunnen leven in deze wereld. Als het even kan in een soort Fundamenteel Welzijn. Wat ik daarin vind is dat langdurige zorgzame relaties, en zingeving de twee hoofdthema;s vormen. Een derde thema die groei ondersteund is schaduwwerk. Alles wat onderdrukt wordt naar de voorgrond halen. Plantmedicijnen kunnen hierbij helpen, maar iets zoals een 3-2-1 proces werkt ook alsje daar niet van houdt. Na de ontspanning van trauma ontstaat er ruimte voor een vrijer leven. Dat is allemaal in de dimensie groei. De persoon zelf zal echter nooit volledig vrij zijn.
Door steeds de juiste symbolen te vinden die bij mijn implicite/innerlijke taal horen ontvouwt mijn wezen/ziel/persoon zich volledig. Deze vorm van groei ervaar ik als een soort geluk.
Een andere vorm van geluk is ontwaking. Deze realisatie maakt mij vrij van de persoon. Ik ervaar mijzelf in eerste instantie als ruimte, liefde, aanwezigheid, leegte, etc. Daarna als dat iets wat daaraan vooraf gaat. Daar is geen probleem of groei. Alles is.
Vandaar dat ik in Fundamenteel Welzijn de termen ontwaking en groei van elkaar scheid.
Ik zie dit verhaal ook als een bouwsteen voor een nieuwe samenleving. Het soort leiderschap wat ontstaat komt voort uit de cultuur. Een religieuze cultuur creeert religieuze leiders, een materialistische cultuur creeert materialistische leiders en een technocratische cultuur creeert technocratische leiders.
Ik denk dat we de menselijke maat en het community leven weer terug moeten brengen in onze cultuur. Wanneer we op een nieuwe manier deze oude waarden weer in onze cultuur prioriteit gaan geven ontwikkelen we vanzelf nieuwe leiders.