Individueel bewustzijn is het raam naar het universele bewustzijn

AH Almaas die uitgaat van het feit dat het universele bewustzijn niet anoniem kan zijn, omdat het altijd door een persoon wordt ervaren. Rupert die uitgaat van het onpersoonlijke universele bewustzijn wat zich kan ervaren zonder de persoon. Beide standpunten zijn niet echt te bewijzen, maar hoe jij er over denkt of ervaart heeft invloed op je teaching. ik neig richting Almaas, omdat ik op een gegeven moment mijzlef de vraag stelde waarom dit lichaam, denken en voelen steeds maar weer in mij als bewustzijn verscheen. Totdat ik me realiseerde dat de realisatie als kennendheid door het lichaam, denken en voelen gebeurt. Zo ben ik tot mijn Focusreeks gekomen en uitendelijk de authenticiteitcirkel. Almaas praat vervolgens over meerdere manieren van eenheid. Hij heeft dit uitgewerkt in zijn boek Negen facetten van eenheid. Na het lezen herken ik deze vormen van eenheid ook. In het begeleiden van mensen komen ze vanzelf boven en kan ik ze nu spiegelen. Het is niet altijd de ervaring van Kennendheid. Dat is slechts 1 perspectief. Het geloof dat de ervaring van de wereld een illusie kan het hart weghalen in het dagelijkse leven. Ik gebruik het motto; het leven is echt, omdat het meer recht doet aan mijn realisatie. Dit is het punt waar Almaas op blijft hameren. Niemand heeft 100% ongelijk. Hoe kun je beide standpunten insluiten. Ik heb het idee dat almaas het persoonlijke en het onpersoonlijke includeerd als waar. Als ik dan de reacties onder de video lees, dan gaat de score toch naar Rupert. Dat is wat mij betreft de valkuil van deze vorm van advaita. Het ideaalbeeld van alleen maar kennendheid willen zijn, terwijl het persoonlijk niet te ontkennen valt in mijn ervaring.