Ontwaken.
Vanochtend zat ik bij het ontbijt en staarde naar een paar palmen in het zonlicht. Ik ervaarde de schoonheid en merkte tegelijk op dat er een gevoel van nog net geen somberheid was. Dat vond ik ergens raar, zo in “het paradijs” en mezelf zo voelen. Ik realiseerde me dat mijn gevoelsleven vaak niet verbonden is aan de uiterlijke omstandigheden. Mijn ervaring is dat het lichaam zo zijn eigen plannen heeft wat dat betreft.
Eerste nut.
Mijn ervaring is ook dat ik gevoelens van geluk zoals openheid, helderheid, blijheid, ontspannenheid, etc kan opwekken met lichamelijke meditatie. In principe is elke meditatie lichamelijk. Dat is gelijk voor mij een nut van meditatie, Wanneer ik mijzelf onprettig voel kan ik dit in vijftien minuten veranderen. Ik weet inmiddels welke meditaties goed bij mij werken. Dat is een zoektocht die iedereen zelf moet doe. Voor iedereen is er een andere meditatie prettig.
Tweede nut.
Naast het manipuleren van mijn gevoelsstaat is het lang een hulpmiddel geweest om mijn werkelijke zelf te vinden. Door mijzelf te concentreren op het waarnemen van sensaties, zintuiglijke ervaringen en gedachtes ontstond er eerst een onthechting met het lichaam, denken, voelen en de wereld. Daarna een vereenzelviging met concept en beeldloos bewustzijn, wat zich later ontspande in de Kennendheid van wat ik werkelijk ben. Dit laatste is het Ultieme geluk wat vrij is van elke gevoelsstaat of ervaring.
In de praktijk zie ik dat meditatie vooral voor het eerste nut wordt gebruikt. Het tweede nut is niet bij iedereen helder en dus blijven heldere instructies ook uit. Mocht je dit lezen en daar vragen over hebben dan kun je de theorie en het instructie boekje van Het Inquiry Protocol lezen.
Groei.
Naast de helderheid van ontwaken ben ik een voortdurend groeiende persoon in de wereld. Hij groeit naar meer en meer mijzelf zijn, in relatie zijn, in service zijn, vader zijn, muzikant zijn, filosoof zijn, meditator zijn, ondernemer zijn, spiritueel leraar zijn, in actie zijn…Eindeloos veel gebieden van groei.
In mijn geval ben ik de meeste tijd lichtelijk verward en aan het stuntelen. Ik word vooral aangestuurd door lichamelijke impulsen en het logische denken
probeert te helpen en de boel onder controle te houden. Ik noem het tegenwoordig doen-denken.
Ik besef mij dat het in meer of mindere mate bij iedereen zo gaat en dat iedereen een eigen proces en context heeft. Iedereen heeft gelijk vanuit zijn of haar context. Het heeft voor mij weinig zin om mezelf te vergelijken met anderen. Door niet meer te vergelijken en of me schuldig te voelen kom ik steeds weer bij mijn eigen persoon uit.
De kunst is volgens mij om volledig mezelf of te wel individueel te worden en dat met de ander in kwetsbaarheid te delen. Wanneer die ander dat dan ook kan en doet ontstaat er ruimte voor gezamenlijke groei. Dat is pas echt een individualistische samenleving. Daar zijn we nog lang niet. We leven nu meer in een gedomineerde, geautomatiseerde samenleving volgens mij.
In mijn teaching van FundamenteelWelZijn is groei dan ook zonder oordeel kijken naar ieders situatie en mijzelf verplaatsen in de ander. Door dat te beoefenen verander ik nota bene zelf. Dit verplaatsen in de ander kun je werkelijk als een kunst beoefenen, net zoals de andere peilers; vertrouw op je ervaring, containment van je intense lichamelijk ervaringen, je hoogste impuls volgen en gecommiteerd in het contact blijven.
Het hoogste doel is voor mij vriendschap. Vanuit vriendschap ontstaan mooie dingen en vormen van samen zijn. Dan ben ik blij en ontspannen.
