Verandering is alleen mogelijk in dit moment, wat kun je nu doen?
De laatste week merkte ik bij mezelf enkele momenten van dissiocatie op. Doordat ik zo geinteresseerd ben in de complexiteit van de pandemie en de wereldproblematiek (milieu, armoede, politiek, nieuwe machtsbalans in de wereld, etc.) kom ik in gevoelens van machteloosheid en angst. Er is zoveel te onderzoeken en zo veel tegengestelde meningen en bewijsvoering dat het denken er niet uitkomt. Mijn denken draait overuren en loopt soms vast. In dit proces ontstaan inzichten, helderheid, maar ook angst en frustratie. Ik word in deze periode steeds weer uitgenodigd om te verblijven in de complexiteit van het niet weten.
De organisatie van de wereld is ongrijpbaar door de complexiteit. Fenomenen als fake news, verdienmodellen in berichtgeving en complot denken helpen niet mee om een begrijpelijke wereld te maken. Dit alles zorgt voor een onderliggende zingevingscrisis. Het lijkt er op dat mensen houvast ontlenen aan het verdedigen van standpunten (identiteitspolitiek).
Gisteren had ik een sterke behoefte om samen te zijn. Ik ging naar een vriend en uiteindelijk raakten we zeker vijf uren met zijn vieren in gesprek. Er vielen veel stiltes en iedereen kon zichzelf verwoorden. Het gesprek ging van jeugdherinneringen, naar reizen, pandemie tot de Amerikaanse politiek. Er waren verschillende meningen en inzichten. Er was vooral veel contact en dialoog. De langdurige zorgzame relatie is er in het moment. Het voelde voedend.
Dat wat ik denk dat het leven is zo ervaar ik het
Het blijft boeiend om te merken dat verhalen een onderdeel is van mijn functioneren in de wereld. In het aanleren van inquiry en authenticiteitcirkel zeg ik ook; dat wat jij denkt dat het is, dat wordt het. Zo laat ik tijdens de cursussen de deelnemers telkens verwoorden wat de technieken voor hun betekenen. Daarna kan ik laten zien waar de grenzen komen te liggen. De kunst is om steeds alles open te houden en te volgen wat er is. Dat is de kunst van observeren, begrijpen, niet weten en ervaren. Er ontstaan steeds weer nieuwe complexere patronen. Waar gaat het leven volgens jou over?
Omdat de pijn, het lijden, het verdriet etc. doorgaan heb je het idee dat er iemand moet zijn die je vertelt wat je moet doen en/of dat je moet veranderen.. Innerlijke orde ontstaat in het beoefenen van je eigen inquiry in dit moment. Zonder innerlijke orde ontstaat er geen orde in de wereld. Jij bent de maatschappij.
Religie is al je energie verzamelen en je eigen inquiry doen. Er is geen autoriteit buiten jou. Vergelijken, tradities, cultuur en rituelen brengen je geen waarheid. Alleen je eigen inquiry. Een leraar laat je in het beste geval zien dat je niets en niemand nodig hebt.
Feiten zijn wat er nu gebeurt. Er is geen tijd voor verandering. Verandering kan alleen nu. Wat is dan actie?