Het non duale (alles is een illusie) inzicht ontwikkelt zich naar een intieme, warme en persoonlijke goddelijkheid. Daar waar de realisatie eerst als ver weg en niet in deze wereld wordt ervaren keert het uiteindelijk terug in de wereld. De goddelijke realisatie voelt nu transparant, menselijk en flexibel. God wordt voortdurend in en om het lichaam ervaren. Dit is de personificatie (jezus) van god (de vader). Ze zijn een en dezelfde.

Ik gebruik het zinnetje; het leven is echt! in plaats van alles is een illusie.

In het werk van AH Almaas herken ik deze realisatie als in de term persoonlijke essentie. Hij noemt het volgens mij ook de persoon van zijn. Ik benoem dit, omdat ik deze persoonlijke realisatie in weinig spirituele leren herken.

Wanneer je deze intieme eenvoudige goddelijke realisatie ervaart is er een continu gesprek met god. Er is de realisatie dat je god bent. Tegelijk is er een dualistische ervaring van het denken waarin je zou kunnen zeggen dat god tegen mij spreekt. Dat is een van de perspectieven van de waarheid. De absolute werkelijkheid is dat alles ik is. Ik spreek met mezelf. Ik is bewustzijn, liefde, het absolute…

De werkelijke realisatie van dit alles is simpeler dan al deze woorden. Vandaar de naam van mijn website simpelleven. De hoogste en eenvoudigste spirituele beoefening is en blijft;

Vind de ik ben (liefdevolle conceptloze aanwezigheid) en verblijf hierin. De ontvouwing verloopt vanzelf. Er is niets te doen. Ik kan het niet genoeg benadrukken.

Je hoeft me niet te geloven. Je kent me niet, of je denkt me juist wel te kennen. Praktiseer het en je zult overtuigd raken. Wat mij steeds weer opvalt is dat ieders leven verbetert in aanraking met ik ben.

Het leven is echt!

Stel hier je vraag