Om jezelf te realiseren als de ultieme Realiteit of het Absolute is het nodig om afstand te nemen van het dagelijkse leven van genot, pijn, verlangen en zorg. Door te oefenen met een zinnetje zoals “ik ben het allerhoogste voorbij elke ervaring” ontstaat er innerlijk langzaam en zeker afstand van het wereldse leven.
Het ultieme geluk is twijfelloos weten wat je bent
Zelfrealisatie wordt mogelijk door de juiste concepten door te laten dringen en deze als aanwijzingen in de wakkere staat te oefenen. Dit oefenen kun je meditatie noemen. Het is superactief. Elke seconde. Het kan beginnen met jezelf stevig vestigen in de waarnemer, dat wat alles ziet, hoort en voelt. In deze beoefening ontstaat er afstand van de identificatie met het lichaam, denken, voelen en daarmee de wereld. De wereld is namelijk niets anders dan een ervaring in je lichaam wat om wordt gezet in een uniek verhaal. Dat is jouw wereld.
Jij bent niet het lichaam, denken en voelen
Ik ben Niets.
Niets is een ingang van spirituele beoefening. Dit Niets is het ultieme geluk van pure wijsheid. Het is mooier dan welke ervaring dan ook. Stel jezelf vragen; Wat is het dat ervaart? Wie of wat ben ik? Als deze vragen je interesseren is er een hunkering naar het allerhoogste, wat tegelijk het allereenvoudigste is. Volg deze beweging, deze liefde, deze passie. Aan het einde van dit verlangen wacht de totale verlangenloosheid.
Ik hoef nergens heen, niets te doorgronden, nergens voor te zorgen
Na de volledige afwijzing van jezelf als lichaam, denken en voelen is de afwijzing van de wereld eenvoudig. Stel je voor dat het dagelijkse leven een illusie is. Een illusie waarin geluk slechts een tijdelijk fenomeen is wat voortkomt uit genot nastreven en pijn vermijden. Er is een grote geluk mogelijk! Dit geluk is leeg van alles en de eerste zichtbare reflectie is conceptloze aanwezigheid, ik ben.
Vanuit de ik ben ontstaat de persoon, de wereld en het universum
Probeer het eens voorzichtig uit en stapje voor stapje. Word verliefd op de pure aanwezigheid zonder elk verlangen, lijden en zorg voor anderen. Dit inzicht brengt je bij de ultieme waarheid van het Absolute. En wanneer dat stabiel is kun je weer de wereld in als een persoon met een lichaam, denken en voelen. Al stuntelend en lerend het leven door en in de achtergrond die twijfelloze realisatie van wat je werkelijk bent. Het Absolute.
De persoon wordt nooit vrij, jij wordt vrij van de persoon
Ik ben Alles.
Een andere ingang is jezelf te beseffen dat alles wat je ziet en ervaart gemaakt is van dezelfde substantie. En die substantie ben JIJ. In dit besef is er ook geen verlangen, want alles is gemaakt van jou, dus waarom zou jezelf zien als iets wat afgescheiden is en iets anders verlangt. Er is ook geen zorgen meer voor iets of de wereld, want jij bent alles.
Probeer de woorden als een aanwijzing te zien van je hogere zelf, je leraar of het allerhoogste. Vertrouw tijdelijk op deze wijsheid en expirimenteer ermee, totdat het je eigen realisatie wordt. Het heeft iets te doen met overgave aan je innerlijke leraar, die weet dit al lang.
Wel in de wereld, maar niet van de wereld.
Wanneer de realisatie stevig en twijfelloos is kun je jezelf weer (en nu vrijwillig) identificeren met de persoon (lichaam, denken en voelen). De persoon is een tijdelijk fenomeen en waarom zou je er geen gebruik van maken.
Zelfrealisatie verloopt via de persoon