Wanneer ik subtiel naar mijn ervaring in het moment kijk merk ik dat er niet zo iets als een persoon of ego is. Er is een continue stroom van ervaring waarin ik mezelf ervaar als oneindig ongedefinieerd bewustzijn en alle waarnemingen die daarin verschijnen. Het woord “ik” verwijst voor mij naar wat ik werkelijk ben. Dat is iets anders dan de gedachtes over de persoon of een ego.

Ik vind het humoristisch dat ik hetwoord ‘ik’ in mijn dagelijkse leven gebruik, terwijl anderen niet precies weten wat mijn uitgebreide ervaring van mezelf is. En dat dat dus ook niet nodig is. Dat is weer zo’n geniaal iets van leven. Dat de essentie van verlichting zo eenvoudig en tegelijk zo complex is.

Over het algemeen wordt aangenomen dat het woord “ik” hetzelfde is als het ervaren van een centrum. De woorden “persoon en ego” verwijzen over het algemeen naar het gevoelsidee van een solide centrum.

Ik ervaar mezelf als persoonlijk zonder centrum. Verwarring is altijd conceptueel en meestal door een koppeling van gedachtes die niet perse bij elkaar hoeven te horen. Wanneer je het idee centrum loskoppelt van de idee persoon ontstaat er inneens een ander perspectief.

In spirituele kringen is het woord “ik” meestal een verwarrend woord, want zolang je een “ik” hebt ben je niet verlicht. Teglijkertijd komt niemand van deze ik beleving af en hebben de meeste zoekers daardoor het idee niet verlicht te zijn. Dat vind ik komisch. Voor mij ligt dat dus anders. “Ik” staat voor oneindig ongedefinieerd bewustzijn of het Absolute en dat wat we het persoonlijke noemen. Het persoonlijke is lichaam, denken en voelen. Voor mij is er geen splitsing of afscheiding tussen het oneindige en het lichaam.

Vandaar dat de simpele vraag: wie ben ik? een oneindige diepte heeft.

Ik verbeeld deze eenheid ook wel in; ik ben IK. Dit betekent dat ik mezelf ervaar als een afgescheiden persoon en als ongrijpbare eenheid (God).

Hieronder geef ik mijn gedachtes over ego en persoon weer. Als het goed uitwerkt wordt de soliditeit van deze begrippen transparant en ontstaat er een opening naar een meer geintegreerde ervaring van het woord “ik”.

Wat is ego?
Ego zie ik als is een zelf organiserend proces wat de energie en informatie stroom in het lichaam reguleert (zelfregulatie). Ego komt voort uit het hele lichaam en de relatie met de omgeving. De mens is een sociaal en interactief wezen. De zelfregulatie gebeurt door een voortdurend proces van waarnemen en beïnvloeden. Het is een activiteit die voortdurend meet hoe het in het lichaam en buiten het lichaam is. Dit gebeurt vanzelf. De kerntaak van het ego is het lichaam helpen te overleven. Dit schijnt voor meer dan vijfennegentig procent onbewust te werken.

Ego is een proces en geen waarneembare solide entiteit. Ego is daarom in zekere zin een illusie.

Een onderdeel van de beweging van ego is een gevoelsidee van afgescheidenheid. Dat begint als baby in contact met moeder. Eerst is er een oersoep van non duale ervaring zonder afgescheidenheid en langzaam ontstaat het besef dat er een verschil is tussen ik en moeder. Uit dit besef van afscheiding en de relatie met moeder ontstaat het begin van het gevoelsidee van afgescheidenheid en daarmee de beleving van een afgescheiden persoon. Het ego gaat grofweg over hoe je als persoon (lichaam, denken en voelen) omgaat met de buitenwereld.

Het begin van het ego bestaat uit een negatieve ervaring met de moeder. De baby die een behoefte heeft en de moeder die niet is afgestemd. De basis van het ego is daarom ook angst en ontevredenheid. Deze afhankelijkheid, angst en ontevredenheid wordt later op anderen en de wereld geprojecteerd.

Een ander belangrijk onderdeel van het ego of de persoon is dat het bestaat uit een subject (ik) en een object (wereld) beleving. Door meditatie of conceptuele helderheid kun je jezelf en de wereld als object zien, omdat je jezelf ook kan ervaren als bewustzijn.

Ego is opgebouwd uit verinnerlijkte object-relaties met ouders, opvoeders of andere rolmodellen. Deze verinnerlijking van relatiestructuren hebben een belangrijke invloed op de informatieverwerking van het systeem en creeeren een gevoelsidee van iemand zijn.

In een non duale ervaring is er geen afgescheidenheid (subject-object ervaring) en verdwijnen alle behoeftes aan steun, lijden en verlangen. Er is alleen maar eenheid. In deze eenheid kunnen ook de ervaringen van afgescheidenheid, lichaam, voelen en denken plaatsvinden.

Een perceptie die hieruit voortkomt is dat ik me niet hoef te bemoeien met hoe het lichaam, denken en voelen zich in de wereld beweegt. Dit gebeurt allemaal vanzelf volgens natuurlijke wetten. Hier komt die vakantiestemming of pensioen houding vandaan. Ook de technieken waarmee ik werk zijn gebaseerd op niets veranderen, alleen bewustwording. Er is geen hechten aan een voorkeur, waardoor alles kan gaan zoals het gaat. Hier kan ik waarschijnlijk ook een heel boek over schrijven, maar ik vind het leuker om het samen te onderzoeken in mijn groepen.

[wysija_form id=”2″]

Stel hier je vraag