Depressie is een tijdelijke toestand van niet weten wat je wil en waar je behoefte aan hebt
Identiteit is een proces. Een grotendeels onbewuste dynamische beweging in bewustzijn. De kern van de ego dynamiek is afwijzing, hoop en verlangen. Dat werkt als een klein motortje. Wanneer dit motortje wordt doorzien en de hechting er aan stopt kom je bij ‘een droge leegte’. De paradox is hier dat in de ‘droge leegte’ de ego dynamiek de neiging krijgt te intensiveren. Dat is een afweer tegen deze vorm van ‘leegte’ (er is ook een gevulde vorm van leegte).
Hier begint het volgende probleem. De ondraaglijke pijn en de zinloosheid van de ‘droge leegte’ is niet uit te houden voor de identiteit die gebaseerd is op de hechting aan afwijzing, hoop en verlangen. De ‘leegte’ wordt gevuld met van alles en nog wat zoals verslaving aan materie, adoratie van anderen, streven naar genot op elk vlak wat je maar kent en zelfs een depressie is een manier om de ‘leegte’ te vullen. Depressie, angst en zelfondermijning zijn nog beter te hanteren dan pure ‘leegte’. Het ontvouwingsproces blijft dan ook vaak hangen in een psychologische zelfreflectie.
Door steeds weer recht in de ‘leegte’ en de daar uit voortvloeiende ‘hongerige geest’ te kijken ontstaat er een minuscule verandering. De ‘leegte’ maakt plaats voor een vreugdevolle aanwezigheid zonder identiteit. Achter de ‘leegte’ ligt het landschap van ‘essentie’. De ‘leegte’ was een symptoom van het afgesneden zijn van ‘essentie’.
De dynamiek van afwijzing, hoop en verlangen is nu een dynamiek van enkelvoudige zelfherinnering. Bewustzijn wat zich elke seconde bewust is van zichzelf (Ik ben). Er is geen ruimte meer voor afwijzing, hoop en verlangen.
Soms wil het motortje, wat een fysieke oorsprong heeft, toch weer de overhand nemen. Belangrijk is om te zien dat het hier helemaal niet gaat om materieel gewin, het is de beweging zelf waar het om gaat. Het is zo gewoon na al die jaren. Zelfherinnering en/of verblijven in ‘ik ben’ is dan de enige beoefening die uitkomst biedt. Het is de enige en laatste oefening totdat het vanzelf gaat. In deze heldere aanwezigheidsmotor is er geen enkele bemoeienis of beoefening meer nodig. Eindeloze aanwezige tijdloze helderheid. Tijdloos, omdat het motortje van afwijzing, hoop en verlangen steeds tijd creëerde door naar een beter moment te streven. Aanwezigheid raakt zo vervuld van zichzelf dat dit niet meer nodig is.
Kijk naar het motortje van zelfafwijzing, hoop en verlangen. Niet zozeer naar de inhoud van de dynamiek. Rechtstreeks kijken naar het motortje wat elke seconde deze beweging maakt en een identiteit projecteert met een hongerige geest naar succes en een zinvol leven.
Meer over leegte..