Prana is zowel een superintelligente kosmische energie als de subtiele biologische geleider van het lichaam, of te wel het zowel een universele levenskracht als een fysiologische realiteit.Aan de basis van de persoonlijkheid ligt de identificatie met het lichaam. Prana is onze levensenergie en ze is niet het lichaam en ook niet van het lichaam. Het staat er los van en het is de bron van onze lichaamsenergie.
Prana stroomt door onze dierlijke – drift – ziel en vervormd daarmee haar eigen puurheid. Het gaat over overleven, contact, agressiviteit en seksualiteit. Ik noem dit de dierlijke ziel. Deze structuur ligt nog voor de kinderlijke structuur die gevormd wordt in contact met de ouders. De dierlijke ziel is voor een groot deel onbewust en daarmee wordt de ervaring van de pure prana ook onbewust.
Het dierlijke deel van de persoonlijkheid wordt in alle spirituele stromingen geprobeerd te beheersbaar te maken. Hetzij door te onderdrukken (ascetisme, celibaat) of juist uit te leven (tantra, vormen van expressie). Het resultaat is vaak dat het niet lukt, omdat het zo’n primaire structuur is. De dierlijke ziel levert ook de energie aan het lichaam en het leven. Deze dierlijke ziel krijgt echter zoals gezegd zijn energie van de pure prana (kosmische levensenergie). Hoe kunnen we deze kosmische energie in onschuld beleven en laten stromen door het lichaam en de persoon?
In eerste instantie is het nodig om de kern van deze dierlijkheid onder ogen te komen. De structuren en vervormingen ervaren die deze pure levensenergie veranderen in bezitterigheid, onmatigheid en lust. De dierlijke ziel heeft nooit genoeg en wil altijd meer macht, seks, contact, voedsel, genot, etc. Het kan gaan over het genot zelf, maar ook over de strijd om het te verkrijgen. Beide doelen hebben een ding gemeen, namelijk het niet hoeven voelen van de pijn en de leegte die ook onderdeel van het leven en de zielsstroom is.
De dierlijke ziel vindt zichzelf te kort gedaan en gaat ervoor. De dierlijke ziel kent geen verbod op bevrediging. Toch zit er een vervormde blik in, het is te hebberig. De behoefte aan bevrediging gaat voorbij aan de realiteit van soberheid en onschuld. Het realistische leven bestaat ook uit het uitstellen van behoeftes en zijn met wat er is. Volledig in het nu zijn betekent zijn met soberheid, niet meer tot je nemen dan wat je werkelijk nodig hebt. Dit betekent zijn met de leegte en het onbevredigd zijn van de dierlijke onmatige en gulzige kern van de persoonlijkheid. Door deze laag te doorvoelen en te ervaren komt het systeem bij de pure vorm. De pure vorm is vloeibaar, stromend, levendig en zacht. In deze zachtheid kan er ook seksualiteit, macht, genot en andere plezierige dingen gebeuren, alleen zijn er geen leugens, bedrog en strategieën. Het gebeurt.
Een manier om tot deze ervaring te komen is jezelf als subject of waarnemer te gaan ervaren in plaats van het slachtoffer van de pijn en de leegte. Het gaat dan steeds meer om de weg en het proces in plaats van de behoefte bevrediging of vermijding. Wanneer het proces van de subtiele vervormde dierlijke ziel kan worden beleefd en herkent ontspant het en ontstaat de mogelijkheid om de pure kosmische energie die er aan ten grondslag ligt te ervaren in haar pure vorm. Ik ervaar dit als een conceptloze aanwezigheid. Dit is een sterke frisse en heldere gewaarwording. Deze aanwezigheid kan allerlei essenties aannemen zoals versmeltende liefde, kracht, intelligentie, etc.
De eerste ervaring vanuit het Absolute is dat jij een vloeibare stromende pure aanwezigheid bent (ik ben).
Persoonlijke voorbeelden van inquiry op dit gebied;
De hardnekkigheid van het genot nastreven.
In mijn dierlijke structuur ben ik bijvoorbeeld gepassioneerd door seks, vet eten en dingen kopen. Deze emoties worden gerationaliseerd door te denken dat het me niet schaadt, dat ik dat ook ben, dat ik er levendig van word, dat het onschuldige verlangens zijn, etc. Tegelijk merk ik dat er allerlei strategieën en leugens (naar mezelf en anderen) kunnen ontstaan wanneer ik deze energie vervormd laat stromen. Het is dus niet werkelijk vrij. De fysieke drift om deze verlangens te bevredigen is enorm groot. Ik kan me negen van de tien keer beheersen en er is altijd wel een moment dat ik me laat gaan. De opladende energie in het lichaam wil zichzelf ontspannen. Een manier is het bevredigen van de behoefte en een kort genotsmoment. Een andere manier is het bewust ontspannen van het lichaam met als resultaat een directe ervaring van Zijn en de pure levensenergie zonder behoefte.
In tien minuten van een kinderlijk verlangen naar de ruimte van wat ik ben.
Ik voel al enige weken een onbevredigende behoefte om meer samen te zijn met mijn vriendin. Ze is een paar maanden geleden verder weg gaan wonen en onderliggend is er een kinderlijk onbegrip waarom ze niet voor mij kiest. Fysiek ervaar ik dit terugkomend als een lichte vorm van stress (adrenaline, fight, flight en freeze). Het belemmert mijn functioneren of relatie niet, maar het is een knagend zeurend gebrek. In een gesprek komt het ineens tot een punt van machteloosheid en wil ik de redenen dat we niet meer fysiek bij elkaar zijn oplossen. Vanuit het gevoel van machteloosheid en bijkomende stress ontstaan er onder andere gedachtes over het beëindigen van de relatie, terwijl dit op een diepere laag helemaal niet speelt. We spreken hier verder over en we blijven het proces waarnemen. Bij mijn vriendin raakt het idee van het beëindigen van de relatie een gevoel van onveiligheid. We verblijven nu beiden in pijn en stress. In het gesprek duren deze gevoelens slechts enkele minuten, terwijl de beleving eindeloos lijkt. Er is net als in de vroege kinderstructuur een onmiddelijkheid zonder tijdsbesef. Door te zijn met wat er is komt het realiteitsprincipe van deze situatie steeds weer terug; we zitten hier in stress, we hebben een hechte relatie en er zijn behoeftes. Ineens verandert het perspectief; ik voel ineens mijn pure behoefte aan contact en het verlangen te willen samenwonen. Dit verlangen druk ik in het dagelijkse leven subtiel aan de kant, omdat het niet mogelijk is in dit moment. Alsof ik het dan niet mag voelen. Door dit te uiten verdwijnt de stress en is alles open. De barrière en het dreigende verlies verandert in een seconde naar onstuimige liefde en intiem contact. Het ervaren van het pure verlangen is minder pijnlijk dan de vermijding. Het is ook geen punt meer dat ze ver weg woont en dat het voorlopig zo blijft. Waar het om ging is dat ik dit (kinderlijke) deel volledig kon ervaren. Dat was alles. De vrijheid en waarheid is; ik heb de behoefte dat je dicht bij me bent en het is nu niet zo. In dit besef dringt tegelijk de aanwezigheid door die niets nodig heeft en het Absolute wat ik ben.
Oefening van verlangen naar prana.
De dierlijke structuur verlangt altijd naar iets buiten zichzelf. Het kan een relatie, een jas, een auto, een spirituele ervaring of elk willekeurig object zijn. Wanneer je de aandacht op het object richt en de subtiele projectie van de kracht op het object naar jezelf haalt kun je de essentie van de kracht ervaren. Het verlangen naar het object smelt en de gewaarwording wordt er een van pure levenskracht (prana). Dit wil niet zeggen dat verlangen en genot nastreven etc. verkeerd is, het geeft aan hoe het werkt en dat je er geen slaaf van bent.