Alles wat leeft beweegt voorwaarts
Eugene Gendlin heeft een aantal persoonlijke (filosofische) levensopvattingen die terug te vinden zijn in het focussen. Focussen is een bedding voor oneindige verandering en is daardoor zelf ook onderhevig aan verandering en verdieping. Focussen bestaat uit een aantal werkzame stappen. De stappen worden door de verschillende docenten anders geformuleerd. Het aantal stappen kan ook variëren. Toch zijn de overeenkomsten groter dan de verschillen. Focussen is moeilijk uit te leggen.
Hier volgen drie basisovertuigingen die op het focussen van toepassing zijn;
1.een relatie
Er is steeds een relatie. Twee personen kunnen de relatie anders ervaren en toch is het dezelfde relatie. Als begeleider ben je bewust van de relatie en ga je steeds weer actief in contact door de te spiegelen en/of met gevoel te onderbreken. Er is iemand in dat andere lichaam die naar buiten kijkt en daarmee ontstaat contact. Dat besef is veel belangrijker dan het oplossen van problemen. Het lichaam is continu in relatie met de omgeving. De persoon wordt ook voortdurend samengesteld in relatie tot de omgeving. Eugene moedigt liefhebbers van focussen aan om het focussen in relatie te brengen met andere disciplines. Het hoort onderdeel te zijn van iets wat leeft in de maatschappij. Zijn boodschap is ook; breng het de wereld in en leg het niet vast in organisaties en licenties, etc. Het is voor iedereen en het dient laagdrempelig te blijven.
Dat spreek mij erg aan.
2.voorwaartse beweging
Een belangrijke basis is de overtuiging en waarneming dat alles wat leeft steeds een voorwaartse beweging maakt. Lijden, angstaanvallen of een hulpeloos gevoel zijn een stap voorwaarts, omdat het lichaam daarmee aangeeft dat er iets niet goed zit en ook anders kan. Het lichaam is voortdurend op zoek naar zijn natuurlijke helende vrije staat. De focus stappen zijn aan de ene kant een structuur die verandering mogelijk/zichtbaar maakt en aan de andere kant staat de structuur open voor verbetering. Dat houdt alles open en levend.
Ik kijk altijd uit naar wat cursisten inbrengen en wat dat kan betekenen voor het focussen. Door de ruimte die focussen bied ben ik zelf ook tot een bepaald stappenplan gekomen.
3.implicitie complexiteit
Alles komt voort uit een gebied wat niet of nauwelijks ervaarbaar is. Er is dus altijd een niet weten tijdens het focussen wat ruimte laat voor verandering. Er is veel ruimte om fouten te maken en te expirimenteren, omdat fouten niet bestaan. Alles is een voorwaartse beweging en elke zogenaamde fout kan hersteld worden. De waarheid is dat we niet weten hoe het lichaam precies werkt en daarmee hoe het focussen precies werkt. In elk persoon en in elk moment manifesteert de voorwaartse beweging zich anders. Dat is leven op het randje van weten en niet weten. Dat is spannend.
Elk moment is echt en avontuurlijk.
Video.
Dit is een bijeenkomst met waarschijnlijk therapeuten met als onderwerp psychoanalyse. De vaardigheid focussen wordt hier niet in haar oorspronkelijke vorm laten zien, maar is impliciet aanwezig. In de voorbeeldsessies is het te herkennen wanneer je de vaardigheid focussen kent.