Lijden en zoeken ontstaan in de identificatie met het lichaam. Hoe verlicht je ook bent, het lichaam wil altijd meer; meer geld, meer ervaring, meer verlichting, meer seks, meer gezondheid, meer yoga, meer genot….vul het maar in.
De enige oplossing is om voorbij het lichaam te gaan en vandaaruit met het lichaam te leven. Hoe doe je dat?
Door jezelf te oefenen in het herinneren wat je bent. Zelfherinnering. Zelfherinnering is de enige beoefening die je nodig hebt en komt voort uit totale zelfaanvaarding, een niet doen. De paradox is dat er actie nodig is om in niet actie te komen. Zelfherinnering doe je door de aandacht te verdelen tussen binnen en buiten. Normaal gesproken is de aandacht veel naar buiten gericht, door evenwicht te brengen in binnen en buiten verandert de perceptie van je waarneming. Je kunt de vraag gebruiken; wie is er binnen? Het begint met het voelen van innerlijke sensaties en dit gaat over in het ervaren van bewustzijn zelf in en voorbij het lichaam. Het zelf herinneren verandert van de ervaring van je concepten en gevoelens naar een neutrale conceptloze en emotionele aanwezigheid. Hier is alles zoals het is. De vraag die in deze fase kan helpen is; wie ben ik? Deze vraag kan je naar verschillende lagen leiden van wat je bent; van het persoonlijke naar het Absolute.
Door in elke ervaring de substantie aanwezigheid te ervaren beweegt de aandacht vanzelf naar het absolute. Het absolute is wat jij bent. Volledig stil. Weten wat je bent is het ultieme geluk. Het gaat niet om een of andere lichamelijke staat van genot of extase. Verlichting is een open houding ten aan zien van pijn en genot (zie mijn boek voor een uitwerking).
De beweging van de identificatie met het lichaam naar het absolute is een 1 stap methode; zelfherinnering.
Het verblijven in het absolute heeft vervolgens effect op het verslaafde lichaam. Het komt tot rust en gaat eenvoudig leven. Dat is alles. Het lichaam en het absolute zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Leef in beide.