Zonder lichaam geen ontwaking
Gisteren weer een bosbaden sessie meegedaan. Drie uur in de duinen doorbrengen met eenvoudige aandachtsoefeningen en uitkomen op het strand met een zonsondergang. Heerlijk. Het was een bewolkte dag zonder regen, redelijk koud en nauwelijks wind.
Ik was heel erg benieuwd hoe een tweede keer zou zijn, omdat de eerste keer zo bijzonder voor mij was. Ik ben vanaf die ervaring anders naar mijzelf in contact met de natuur gaan kijken. Deze sessie had naast gekijksoortige ervaringen ook hele andere aandachtspunten. Elk moment is nieuw en fris, zeker wanneer de kaders van het herinneren en benoemen loslaten.
Martin, de begeleider, begon met eenvoudige lichamelijke bewustzijns oefeningen en het voorlezen van een gedicht. Het in het lichaam komen in de natuur brengt al vrij snel een loslaten en ontspanning te weeg. Wat bleef hangen in deze eerste oefening was het woord otherness uit het gedicht. Dit werd de rode draad in mijn trip.
Ik raakte gefascineerd door de perceptie van otherness. Ik merkte tijdens het wandelen dat er een centrum ontstond van energie aan de voorkant van mijn lichaam. Dit centrum begon ik te ervaren als mijzelf en stond los van de fysieke lichamelijke vorm. Ik ervaarde dat energetische cenrum als iets persoonlijks. Alle natuurobjecten die werden waargenomen ervaarde ik als otherness of niet mij. Het intiem ervaren van mijzelf als dat centrum en die andersheid gebeurde in kennendheid. Dit alles was een voortdurend veranderend geheel. Mijn zintuigen hobbelde onafhankelijk en ietwat chaotisch van elkaar mee. Af en toe ontstond er een alertheid als er een onverwacht geluid was of een obstakel op de weg lag.
Het ervaren van de liefdevolle persoonlijke essentie en otherness gaat in zekere zin verder dan de neutrale non duale eenheid
Tijdens het voelen van een boom met mijn hand ervaarde ik de boom als gescheiden van mij. In het onderzoeken van deze ervaring, begon ik mijn hand ook als afgescheiden van mij te ervaren. Dit ging door totdat ik mijn hele lichaam en elke ervaring als afgescheiden van mij ervaarde. Wie was dan die mij? Dat was die energie aan de voorkant van het lichaam en de kennendheid. Deze percepties van mijzelf en otherness gingen heel subtiel en intiem door elkaar lopen. Het zijn in de natuur heeft zoveel indrukken van geur, temperatuur, geluid en voelen dat het denken het niet echt meer kan volgen.
Het regelmatig stilstaan en ervaren maakte me steeds meer een fijnproever van de ruimte in en om mij heen. Het ervaren werd voedend, verfrissend en vol eenheid. Het herinnerde mij ineens aan hoe een werkelijk contact met een ander persoon in de authenticiteitcirkel ook een dergelijke voldoening geeft. Daar waar tweeheid, eenheid wordt. Er is iets met dat wezenlijke contact en het ervaren van otherness.
Beide leraren vind ik goed en ik heb een voorkeur voor AH Almaas. Het zit in het verschil van praten over – de theorie – wat swami goed kan, maar ik mis zijn – persoonlijke – ervaring. Dit zie ik vaak bij Boedhistische leraren die van zichzelf niet kunnen of mogen zeggen dat ze gerealiseerd zijn lijkt het. Misschien door de hierarchie of de devotie aan de spirituele lijn.
Dat wat je denkt dat je bent, zo ervaar je jezelf en zo verwoord jij jezelf