fbpx

Angst zet aan tot actie en de oplossing is een niet doen

Het verlangen van iets in de persoon is naar een zacht en open contact met anderen. In dit contact is er zorg, warmte, samen zijn, ontvangen en ontvangen worden. Wanneer dit er niet is kunnen er sensaties van angst en terughoudendheid in het lichaam ontstaan. Deze sensaties kun je meestal ervaren als een lichte verkramping en zenuwachtigheid rondom het buik gebied ergens in het lichaam. Het zijn vaak subtiele vage sensaties. Vanuit deze angstige en terughoudende sensaties ontstaan meerdere neigingen zoals: uit contact gaan, alles alleen willen doen en een bepaalde rusteloosheid. De paradox is dat er bij een innerlijke sensatie van angst of terughoudendheid er een voortdurende neiging is om iets te doen, terwijl de oplossing ligt in het ontspannen en niet doen. Dit is een eindeloze cirkel.

Het is alsof alles wat je doet voor tachtig procent vervullend is. Het is genoeg om door te gaan en te weinig om volledig vervuld te raken. Dit vertaalt zich in blijven zoeken en studeren. Niet doen is een ontspannen houding en is niet (perse) meer gaan mediteren. Niet doen heeft iets ontspannends en aandachtigs. De alertheid naar buiten richt zich in eerste instantie op de innerlijke wereld. Er zit een innerlijk “hallo” zeggen in tegen alles wat zich in de ervaring aandient. Vanuit deze ontspanning ontstaat essentie, zijn en zelfrealisatie.

Een angstaanval komt meestal voort uit het doordraaien van dit mechanisme. Het lichaam maakt te veel tegengestelde impulsen aan en kan het niet verwerken. Ook bij een angstaanval is de beste remedie Zijn. Alles uit laten razen in het lichaam en bij de sensaties blijven. Het ergste wat er kan gebeuren is dat je dood gaat. De ervaring leert echter dat dit niet gebeurt. Op zijn hoogst een flauw vallen en weer bijkomen.

Wat gebeurt er wanneer je een paar seconden alle gedachtes, verhalen, opinies, ideaalbeelden en verwachtingen er laat zijn en er geen actie aan verbindt? Dan is er conceptloze aanwezigheid: er zijn. 

Vanuit Zijn is er geen angst en terughoudendheid. Er is een vertrouwen, omdat het lichaam volledige gevoeld wordt en de persoon er helemaal mag zijn. Handelingen komen voort uit de interactie met de omgeving zonder specifieke richting, doel of tijdsbeleving. Is het mogelijk om vandaaruit te leven? Kan ik dan nog wel werken? Een gezin hebben?

Probeer het eens. Je kunt altijd terug.

Share This
Stel hier je vraag