Van de week zat ik een video te kijken van Science en Non duality waarin Gabor Mate uitlegt hoe verslaving werkt. Zijn werk is gebouwd op de compassie met mensen. Een interviewer vraagt aan het einde van het betoog en hoe kijk je tegen deze wetenschap aan vanuit een Advaitisch perspectief dat alles gebeurt? Er zat een impliciete ondertoon in van; waarom zou je met deze wetenschap mensen moeten helpen? Is er niet een perspectief waarin je alleen de waarnemer hoeft te zijn? Dat is voor mij een voorbeeld van een (mentale) Advaita shuffle. De Non dualiteit gebruiken om niet meer te voelen en verantwoordelijkheid te nemen voor de mensheid en de natuur. Is het mogelijk om in allerlei perspectieven tegelijk te leven?
Alles gebeurt
Wanneer ik qua perspectief uitzoom is alles zoals het is en ervaar ik mijzelf als het Absolute. Ik ben voorbij de duale ervaring en de serene aanwezigheid zonder concepten. Er is hier niets (te doen). Dit perspectief wordt vaak overbelicht en nagestreeft in de Neo Advaita scene.
Lijden is te transformeren
Wanneer ik mezelf ervaar als ontwaakt persoon (lichaam, denken en voelen) die anderen kan helpen ga ik mijzelf oprecht bemoeien en inbrengen in de wereld van de persoon en zijn omgeving. Door patronen bloot te leggen van het lijden kan ik vormen en methodes beschrijven die mensen helpen te ontwaken. Het bestuderen van de innerlijke wereld van de persoon is slechts een perspectief en ook onderdeel van alles gebeurt.
Materie volgt bepaalde patronen
Alle wetenschappen die de persoon en de wereld van de buitenkant bestuderen (neurologie, natuurkunde, astrologie, antropologie, medicijnen, psychedelica, etc.) helpen patronen te beschrijven van hoe de materie zich beweegt. Dit kan zonder oordeel en is ook onderdeel van alles gebeurt.
Alles is
Het Aqal van Ken Wilber is een integratie van alle perspectieven die je als mens kunt hebben. Van innerlijke ontwaking tot spelen met materie en vormen. Het helpt mij om alles als deel in een geheel te bevatten en elke hechting aan een voorkeur steeds weer los te laten.
Niemand heeft het 100% goed of fout
De kennis dat iedereen (inclusief ikzelf) een deel van de waarheid ziet en een deel niet houdt mijn nieuwsgierigheid naar de waarheid en de ander wakker. De onbekende God is een eindeloze zoektocht vanuit niet weten, waarin het twijfelloze Absolute perspectief een onderdeel is. Kun je open blijven staan voor alles?