Absorptie van Egostructuren in Zijn.
Egostructuren dienen om het lichaam te laten overleven en ontstaan in het gevoelsidee van afgescheidenheid. Vanuit de beleving van afgescheidenheid gaat het lichaam zich aanpassen en beschermen. Afgescheidenheid is dan ook niet slecht.
Ego is een zelf organiserend proces wat de energie en informatie stroom in het lichaam reguleert (zelfregulatie). Ego komt voort uit het hele lichaam en de relatie met de omgeving. De zelfregulatie gebeurt door een voortdurend proces van waarnemen en beïnvloeden. Dit gebeurt vanzelf.
Nadat de egostructuren evenwichtig zijn georganiseerd kunnen afweermechanismes die iedereen in meer of mindere mate heeft (bv. borderline, narcisme en schizoïde patronen) verder oplossen. De egostructuren blijven bestaan alleen nu zonder afweer. Er ontstaat een kwetsbare intieme persoonlijke essentie waarmee iemand in het leven staat. Deze persoonlijke essentie met een specifieke gevoelstoon is een resultaat van de vele verinnerlijkte object relaties en andere (karmische) informatie. Het maakt het individu uniek en een gift aan de wereld. Tegelijk is er de onpersoonlijke dimensie van Zijn en de bron, het Absolute.
Laag voor laag, moment tot moment is er een beweging van afgescheidenheid, weerstand en een oplossen in Zijn. Dit oplossen is een eenheidservaring. Het steeds weer bewust zijn en doorvoelen van weerstanden die opkomen in deze eenheidservaring of leegte is het echte spirituele werk.
Weerstand is te vergelijken met een harde donkere subsantie rubber. Impulsen die als te veel worden ervaren botsen tegen deze rubberachtige substantie en komen niet binnen. Door zelfinquiry wordt de afweersubstantie steeds minder. Impulsen worden opgenomen en verwerkt. De rubberachtige substantie wordt steeds transparanter. Zo kun je misschien een transparante rubberachtige subsantie voorstellen die overal in het lichaam aanwezig is en toch nauwelijks voelbaar is. Er is een subtiele terughoudendheid in het systeem. Wanneer de kwetsbare persoonlijke essentie een onverwachte of pijnlijke impuls voelt naderen wordt de onzichtbare weerstand compact en vormt het een pantser. De persoon trekt zich terug achter deze sluier van weerstand en dit zorgt voor een gevoel van (subtiele) verharding en een afgescheiden Zijn. Er is geen open contact.
Door deze nauwelijks voelbare weerstand steeds weer bewust te zijn kan de persoon zich openen. Er ontstaat een mogelijkheid van radicale eerlijkheid en openheid. De kwetsbare intieme persoon is open en transparant. Het voelt alles en is in contact met zichzelf, Zijn en de ander. Het heeft de kracht en de moed om alles te ontvangen en zich te volledig te uiten. Zonder strategie of hechting aan een resultaat.