Wanneer ik (het absolute) volledig door het lichaam gerealiseerd wordt is er geen hechting aan verlangens. Ik heb niets nodig en hoef nergens heen. Ik ben.
Het lichaam is onschuldig en is geprogrammeerd om te overleven. Het heeft zich allerlei patronen aangeleerd van genot nastreven en pijn vermijden. De solide gevoelsstructuur die daaruit voortkomt wordt ´de persoon´ genoemd. De persoon is niet meer dan herinneringen met de overlevingsdrift als kernactiviteit.
Inmiddels is er door de aanwezigheid van zoveel lichamen (en dus personen) een organisatie van culturen, religies en beschavingen ontstaan. Deze culturen, etc bestaan als een afgeleide van de personen uit het verlangen te overleven. De laag boven het overleven bestaat uit een chaos van tegengestelde verlangens. Je zou deze laag het hedonisme kunnen noemen (nastreven van lichamelijk genot).
Agressie, jaloezie, competitie, afgunst en oorlogen komen voort uit de wil om te leven en het nastreven van genot.
Ik heb zelf geen belang bij het stoppen van agressie en oorlogen. Het lichaam is mijn voedingsbodem voor zelfrealisatie en ik help het lichaam te overleven. Ik ben de basis voor ruimte, denken en voelen. De substantie van het lichaam is ook gemaakt van mij. Zo zijn wij een en afhankelijk van elkaar.
Ik heb overigens niets tegen het stoppen van agressie en oorlogen. Ik kan ook leven in een voedingsbodem van vrede en liefde. Het komt op jou aan. Wie of wat ben jij? Wat wil jij echt? Waar ligt je interesse?